Bir yigit otasiga:
- Go'zal bir qizni ko'rdim. Uning husnu-jamoli meni o'ziga rom etdi, ko'zlari sehrlab oldi, -debdi.

O'g'lining gapidan xursand bo'lgan ota:
- Qani, qaerda ekan sen aytaetgan qiz? Yur, uni senga olib beraman, - debdi va yo'lga tushibdilar...

Ota qizni ko'rgach unga mahliyo bo'libdi va o'g'liga:
- Quloq sol o'g'lim, bu qiz sening tenging emas, unga loyiq emassan. Bu qiz hayotda tajribasi bor va unga tayanib ish tutadigan mendek insonga munosib! - debdi.

Otasining gaplaridan hayron qolgan o'g'il:
- Yo'q ota, bu qizga men uylanaman va siz to'sqinlik qilolmaysiz! - debdi.

Ota-o'g'il bu muammoni hal qilish uchun navbatchi zobit oldiga yo'l oldilar va u erdagi zobitga bor gapni aytib berdilar.

Ularni tinglagach zobit:
- Qizni olib kelinglar o'zidan so'raymiz qay biringizni tanlar ekan, - dedi.

Qiz kelgach zobitning ko'zlari qamashdi, es-hushini yo'qotdi va husniga maftun bo'ldi. Ota-o'g'ilga:
- Yo'q, bu qiz siz ikkingizga to'g'ri kelmaydi. Shaharda eng kelishgan, men kabi xushsurat insonga munosib! - dedi.

Endi uchchovlari talashib-tortishib vazir huzuriga bordilar.

Qizni ko'rgan vazir :
- Bu qiz mendek vazirga turmushga chiqishga loyiq!-debdi.
Shu bilan to'rttovlon bahslashib ketibdilar. Axiri shahar hokimiga boribdilar. Hokim:
- Men sizlarning muammoingizni hal qilib beraman. Qizni chaqiring! -debdi.

Hokim qizni ko'rib:
- Sizlar unga to'g'ri kelmaysizlar. Bu go'zalga mendek hokim munosib! -debdi.

Oxir - oqibat hammalari janjallashib, tortishib ketibdilar.
Shunda qiz :
- Bu masalaning echimini bilaman! Men yuguraman, sizlar esa mening ortimdan quvlaysizlar. Kim meni birinchi ushlab olsa, men o'shanikiman, - debdi va qochishni boshlabdi. Qolganlar: yigit, otasi, zobit, vazir, hokim esa uni quvlay ketibdilar. Qizning ortidan yugurib borar ekanlar, to'satdan tubsiz chuqurlikka tushib ketibdilar.

Yuqoridan qiz ularga qarab: Meni tanidinglarmi?!
Men DUNYOman! Hamma odamlar mening ortimdan yuguradilar... Meni qozonish uchun musobaqalashadilar... Meni qo'lga kiritaman deb, dinlariga e'tiborsizlik qiladilar... Natijada menga etay - etay deganlarida qabrga qulaydilar... Men esa, qochaveraman - qochaveraman!... - debdi.